Uzun Hikaye
İtiraf ediyorum Bayram tatillerini herkes gibi çok seven biri değilim. (Kısa bir Avrupa turu yapıyor olsaydım durum farklı olabilirdi.) Uzun zamandır sinemaya gitmemiştim ve en izlenebilir gelen film "Uzun Hikaye"ydi. Dürüst olmak gerekirse beklentilerimi fazla yüksek tutmadım,biraz zaman geçsin yeterdi. Konusunu bile bilmiyordum girerken. Salon 3'ün kapısından girerken sinemaların neden bu kadar pahallı olduğunu düşünüyordum sadece;he bir de arkalardan yer kalmadığı için önlerden aldığımız yerlerin ne kadar "önlerde" olduğunu.
Kısaca Uzun Hikaye tren yolunda başlayan ve tren yolunca biten bir hikaye...
Film vizyonda olduğu için ve gitmenizi şiddetle tavsiye ettiğim için bu yazı hiç bir spoiler içermeyecektir.
Adaleti ve eşitliği savunan ve bunu gittiği tüm köy ve kasabalarda sağlamaya çalışan Ali(Kenan İmirzalıoğlu) yazmaya "L" harfi bozuk bir daktiloyla başlar. Hikayenin başında karısına ve çocuğuna olan aşkıyla tanıdığımız Ali'nin bir başka aşkıyla tanışmamız "gudubet" müdürün bozuk daktilosu sayesinde oluyor. Film boyunca fiziksel olarak yaşlanmasa da şartlar yüzünden bir takım değişmeler yaşıyor. Mutlu sonla biten bir hikaye dendiğine bakmayın,benim için mutlu biten bir hikaye olmadı.
Dönem filmi mi yine ön yargısı hiç oluşmasın. Bir dönemin içine başarılı bir şekilde yedirilmiş bir hikaye. Bazı karakterler ülkemizde değişmeyen düşünce yapısını yansıtıyor. Bazı söylemler ve kavramlar yerine yenilerine bırakmış olsa da "hak ve adalet" savaşının hiç bir zaman değişmediğini görüyoruz.
Filmin oyuncu kadrosu da oldukça başarılıydı. Tuğçe Kazaz'ı görünce hem de Münire rolünde biraz garipsedim fakat o role bir şekilde onu yakıştırdım bir kaç sahne sonra. Çocuk oyunculardan başrole kadar özenle seçilmiş bir kadroydu kısaca.Uzun zaman sonra sinemaya gitmemin ardından böyle bir film izleyebildiğim için çok bir kez daha tebrik ediyorum ekibi.
(NOT:Kenan İmizalıoğlu hayranı değildim ama filmden sonra oldum.Bir de hüzünlü bir film beklentisiyle girip bu kadar gülebileceğimi tahmin edememiştim. .)
Film müziği;
Kısaca Uzun Hikaye tren yolunda başlayan ve tren yolunca biten bir hikaye...
Film vizyonda olduğu için ve gitmenizi şiddetle tavsiye ettiğim için bu yazı hiç bir spoiler içermeyecektir.
Adaleti ve eşitliği savunan ve bunu gittiği tüm köy ve kasabalarda sağlamaya çalışan Ali(Kenan İmirzalıoğlu) yazmaya "L" harfi bozuk bir daktiloyla başlar. Hikayenin başında karısına ve çocuğuna olan aşkıyla tanıdığımız Ali'nin bir başka aşkıyla tanışmamız "gudubet" müdürün bozuk daktilosu sayesinde oluyor. Film boyunca fiziksel olarak yaşlanmasa da şartlar yüzünden bir takım değişmeler yaşıyor. Mutlu sonla biten bir hikaye dendiğine bakmayın,benim için mutlu biten bir hikaye olmadı.
Dönem filmi mi yine ön yargısı hiç oluşmasın. Bir dönemin içine başarılı bir şekilde yedirilmiş bir hikaye. Bazı karakterler ülkemizde değişmeyen düşünce yapısını yansıtıyor. Bazı söylemler ve kavramlar yerine yenilerine bırakmış olsa da "hak ve adalet" savaşının hiç bir zaman değişmediğini görüyoruz.
Filmin oyuncu kadrosu da oldukça başarılıydı. Tuğçe Kazaz'ı görünce hem de Münire rolünde biraz garipsedim fakat o role bir şekilde onu yakıştırdım bir kaç sahne sonra. Çocuk oyunculardan başrole kadar özenle seçilmiş bir kadroydu kısaca.Uzun zaman sonra sinemaya gitmemin ardından böyle bir film izleyebildiğim için çok bir kez daha tebrik ediyorum ekibi.
(NOT:Kenan İmizalıoğlu hayranı değildim ama filmden sonra oldum.Bir de hüzünlü bir film beklentisiyle girip bu kadar gülebileceğimi tahmin edememiştim. .)
Film müziği;
Yorumlar
Yorum Gönder