Sirel Toma

  Okuduğum kitaplar konusunda hafızam oldukça zayıftır. Okumamın üstünden 4-5 geçmesine rağmen hafızamda bazı satırlar bırakan ender yazarlardan biridir Sabahattin Ali. Bazen aynı tadı almaktan sıkılır bırakırım bir yazarı okumayı. Sabahattin Ali'nin her kitabından aldığım tat apayrıydı. En beğendiğim kitabı olmamasına rağmen ara ara daha dikkatlice okudum "İçimizdeki Şeytan"ı da. Nedenini ilk kitabını okurken anlayamadığı İçimizdeki Şeytan 'ı okurken ara ara daha çok anlam verebildiğim bir şekilde bolca eleştirilmiş bir yazar Sabahattin Ali. Zayıf karakterli Ömer'i küçümsemekten yermekten çok, sözde kültürlü ve "aydın geçinenlerin" küçük,loş ve anlamsız dünyasına bir eleştiri getirmiştir. İradesizliğine, acizliğine bir isim takmasına, yaptığı tüm kötülüklerin sorumluluğunu içindeki şeytana yüklemesine izin vermiştir. Ömer karakterinin kusurlarını kendinde hissetmesinden ötürü olmalı ki onun kusurlarını,sorumsuzluklarını çok güzel izah edebilmiş anca

 İktisat bilimine adım attığınızda ilk öğreneceğiniz şey "Much is better" yani biz bolca tüketmeyi seven canlılarız. Doğamız gereği mi böyleyiz yoksa böyle bir teoriye inandırıldığımız için böyleyiz bilmiyorum ama sonuç olarak "klasik" bir tüketici davranışının daha fazla ürüne sahip olma yönünde bir eğilim gösterdiğini söylüyor iktisat. Oysaki küçüklüğümüzden beri bize "Her şeyin fazlası zarar." derlerdi. Sağlığımızı düşünerek söylerlerdi elbet ama yokluk görmüş bir neslin sözleriydi. Her istediğimize ulaşmaya o kadar çok alıştık ki bir gün elimizden her şeyin alınabilme ihtimalini aklımıza bile getirmeden yaşıyoruz.  (bkz: Çikolata kıtlığına 7 sene kaldı)  20. yüzyılda  popüler kültür bize çok tüketmeyi ve çabuk tüketmeyi öğretti.Yeni olan her şeyde kısa sürede doyum noktasına ulaşmayı, sanatı modayı müziği bile ete kemiğe bürüyüp maddi bir değer biçmeyi öğretti. Bizim zevkimiz olduğu iddia edilen her şeyi gerçekten bizimmiş gibi kısa sürede benimseyip