O Kızın Öyküsü
O gün özel bir gündü; o gün her zamankinden daha aceleci her zamankinden daha az aceleciydi. Uzun zaman süre sonra görüşecek olmanın verdiği hissizlik onu heyecanlandırmaya başlamıştı. Demek gerçekten o kadar uzun zaman olmuştu görüşmeyeli. Gördüğünde sesi titreyecek miydi, yoksa geldiğine pişman mı olacaktı, onun da kafasında aynı endişeler mi vardı? Daha önce bir kez buluştukları bir kafede buluşmak için sözleşmişlerdi. Kafenin hiçbir özelliği olmaması “hiçbir özelliği” olmayan bir buluşmalarına uygundu. 5-10 dakikalık gecikmeden sonra kız kafeye girdi. İkisi de birbirlerini fark etmelerine rağmen kız masaya gelene kadar göz göze gelmekten kaçındılar, çocuk önemli bir işle uğraşıyormuşçasına önündeki tuzlukla ve peçetelikle oynuyordu. Kız masaya yaklaştığında abartısız bir sarılma ve selamlaşma faslı yerini uzun bir sohbete bıraktı. Tüm konuşma olağandı, ufak kahkahalar, günlük rutinler, gelecek planları, anılar derken birkaç saat geldikleri yol süresinden daha hızlı geçmişt