Sirel Toma

  K endimizi bile şaşırtacak davranışlarımızın sahibi içimizdeki Tyler.Çoğu zaman çılgınca bir şey yaptığımızda utanır ya da pişman oluruz.Tyler mahallenin serseri çocuğu gibi kötüdür,hayatımızdaki "kusursuz" düzeni yıkmak ister,alışılagelmiş düzenimizi yıktıktan sonra ortaya çıkacak sorunlarla uğraşmaya cesaretimiz yoktur hiç bir zaman.Bizden beklenilenleri yaptığımız ölçüde güvende hissederiz. Bazen kendimizi mutlu etmek için yoğun çaba harcarız, bazen de başkalarını mutlu ederek mutlu olacağımıza inanırız; kendimizi mutlu edemeyeceğimizi anladığımızda diğer insanlar gibi yaşamaya başlarız; unvanlara sığınırız;yarattığımız süper kahramanlara ve sıfatlara sığınırız.Tanrılaştırdığımız kişilerse kişisel tatminimizin son durağıdır.Onlar gibi olmak asıl amacımız sonrası ise amaçsızlığımızdır. Hayatımızı onlar gibi olmaya adarız,mutsuzluğumuzu kendi ellerimizle inşa ettiğimizi fark etmeden...      Kendimiz olmayı akıl edemeyiz.Benliğimizle mutlu olmayı,bizi biz yapan,doğuştan

    B ir ders, bir proje ve yine angarya işler diye düşünüyordum günlerdir.Ta ki dün gece sunum için bir şeyler ararken Okan Bayülgen'in hazırlamış olduğu videoyu görene kadar.Başından beri sadece ödevi hazırlamak için hevessizce yaptığım araştırmalar yerini ilk kez duyarlılığa bıraktı bende.Konu Hasankeyf'e 1955'ten beri yapılmaya çalışılan Ilısu Projesi,tarihi bir değeri yok edecek baraj.Her ne kadar ekonomik nedenlerle olduğu söylese de tamamen siyasi çıkarlar doğrultusunda oluşturulan bu proje 12 bin yıllık bir tarihin yok olmasına sebep olacak kadar ciddi bir proje.Üstelik bu tarih sadece Türkiye'nin değil Dünya'nın on mirasından biri.     Burada yaşayanlar bu projeyi istemiyor,ne evlerinden ayrılıp şehir merkezlerine yerleştirilmek ne de topraklarını bırakmak.Sorulmuyor zaten onlara ne istedikleri,tek istedikleri yerlerinde kalmak olsa da. Yıllardır kaderlerinin ne olacağını bilmiyorlar.Söylenildiği kadarıyla 2014 de bitecekmiş proje.Peki ya sonra?  Söy