Bir Öykü
Yıllardır sebepsiz yere hiç sevemediği bu şehir ona ilk kez gerçekten sevilmemek için bir neden vermişti. Her gelişinde içinde oluşan şehirden kaçma arzusu bu sefer daha tarifsiz bir hal almıştı. Garda ümitsizce kalkış saatinin gelişini beklerken gözünü saatten ayıramıyordu. Sanki saate bakmadığı bir an tren onu almadan kaçıp gidecekmiş gibi bir korkuyla kafasını etraftaki kalabalığa bile çeviremiyordu. Nihayet sırt çantasını yerleştirip yerine oturduğunda derin bir nefes aldı. Tam gözlerini kapatmak üzereyken gözü çaprazında oturan kıza ilişti ancak pek fazla önemsemeyip gözlerini tekrar yumdu. Dakikalar sonra trenin hareket sesini duydu ve gözlerini açtı. Demin saate bakarken yaşadığı hisleri şimdi trenin içinde yaşıyordu; yol boyunca gözlerini kapamadan gitmeliydi. Tam aklından bunları geçirdiği sırada gözleri tekrar kıza ilişti ancak bu sefer kıza baktığı an dehşete kapıldı. Kız sanki bir ölüydü ve karşısında duruyordu. Kızın kesik kesik alıp verdiği nefes yaşadığına dair te